Nowe badanie przeprowadzone przez kalifornijskich naukowców wykazało, że delfiny mogą przekazywać przydatne informacje swoim towarzyszom, zmieniając amplitudę, czyli głośność ich gwizdów, podczas gdy kombinacja częstotliwości dźwięku w każdym z ich gwizdów pozostaje czysto indywidualna, nie zmienia się od niemowlęctwa i służy jako rodzaj podpisu dla każdej osoby. 

Odkrycia sugerują, że delfiny butlonosy mogą używać komunikacji inaczej niż ludzie. Według autorki nowego badania na ten temat, Brittany Jones z National Marine Mammal Foundation w San Diego w Kalifornii, sekwencja częstotliwości w ich przypadku działa jak własny znak wywoławczy, ale wzorzec amplitudy „wypowiedzi” zmienia się z prawie każdym nowym dźwiękiem - mogą zmieniać amplitudę, aby przekazywać sobie dodatkowe informacje.

Delfiny butlonosy uważane są za najbardziej znane i rozpowszechnione delfiny, ich długość ciała wynosi od 2 do 4 m, waga od 150 do 650 kg. Żyją średnio 20 lat, ale mogą żyć ponad 40. Od prawie 60 lat naukowcy badają charakterystyczne gwizdy delfina butlonosego Tursiops truncatus. Jednak dość trudno jest uchwycić różnicę w amplitudzie u zwierząt podwodnych, które nieustannie poruszają się w różnych kierunkach. 

Teraz ulepszona technologia umieszczania podwodnych mikrofonów – hydrofonów – wraz z bardziej wyrafinowanym sprzętem do analizy dźwięku i bardziej kontrolowanym środowiskiem w zakresie przeprowadzania eksperymentów, umożliwiła rejestrowanie amplitud gwizdów delfinów z dużo większą dokładnością.

Jones i jej współpracownicy wykorzystali tę technologię do nagrania około 50 powtórzeń charakterystycznych gwizdów ośmiu dorosłych delfinów żyjących w naturalnych basenach z wodą morską w zatoce San Diego. Delfiny te były wykorzystywane w ramach programu marynarki wojennej na ssaki morskiej, uruchomionego w 1962 r., w celu testowania podwodnych systemów biotechnologicznych wykorzystujących zwierzęta do technologii. Służą do wyszukiwania i wydobywania podwodnych obiektów, zbierania danych środowiskowych i hydrologicznych za pomocą przyrządów zamontowanych na zwierzętach, a także wspomagania nurków i odpierania ataków przez podwodnych sabotażystów. Jako zwierzęta doświadczalne wykorzystuje się zwykle duże ssaki morskie – głównie delfiny butlonose i lwy morskie.

Eksperymenty wykazały tendencję do zwiększania głośności, gdy delfiny gwizdały z mniejszą częstotliwością, ale poza tym nie zaobserwowano wyraźnych wykresów amplitudy u delfinów lub gwizdów tego samego delfina. Z każdym gwizdkiem niektóre części „wypowiedzi” brzmiały głośniej, inne ciszej. 

Ponadto powtarzanie tego samego „słowa” zdarzało się w kółko, co nie mogło być przypadkiem. Naukowcy zasugerowali więc, że w ten sposób delfiny mogą przekazywać dodatkowe informacje, na przykład zgłaszać swoje położenie, poziom pobudzenia, status rozrodczy i czy w pobliżu znajduje się drapieżnik.

Artykuł na ten temat został opublikowany w czasopiśmie Behavioral Processes.