Naukowcy ustalili dwukierunkowy związek przyczynowy. Przedłużony sen w ciągu dnia może być wczesnym objawem choroby Alzheimera, a także przyspieszać starzenie się mózgu. Teraz trzeba dowiedzieć się, jak korekta snu w ciągu dnia wpłynie na funkcje poznawcze człowieka.

Naukowcy obserwowali 1401 ochotników przez 14 lat. Co roku oceniali poziom zdolności poznawczych osób starszych oraz dynamikę ich snu w nocy i w ciągu dnia. Problemy ze snem są związane z rozwojem choroby Alzheimera, dlatego naukowcy postanowili określić rolę snu w ciągu dnia w progresji choroby.

Wyniki obserwacji wykazały wyraźny dwukierunkowy związek przyczynowy między snem w ciągu dnia a pogorszeniem funkcji poznawczych. Z jednej strony postępujący spadek funkcji poznawczych wydłużył czas trwania i częstotliwość snu w ciągu dnia. Z drugiej strony u zdrowych poznawczo ochotników drzemki w ciągu dnia trwające dłużej niż godzinę zwiększały ryzyko rozwoju choroby Alzheimera w okresie sześciu lat o 40%. Co ważne, związek między snem w ciągu dnia a pogorszeniem funkcji poznawczych był niezależny od jakości i czasu trwania snu w nocy.

Pomimo obszernych danych uzyskanych z długoterminowej obserwacji uczestników, autorzy nie mogą wyciągnąć ostatecznych wniosków na temat tego, czy główną przyczyną jest zbyt dużo snu w ciągu dnia lub pogorszenie funkcji poznawczych. Opisują ten związek jako „błędne koło, w którym jedno wpływa na drugiego i odwrotnie”.

Na tym etapie eksperci doszli do wniosku, że zbyt długie i częste drzemki w ciągu dnia mogą bezpośrednio odgrywać rolę w przyspieszeniu starzenia się mózgu, a także być bardzo wczesnym przedklinicznym objawem choroby Alzheimera. W dalszych badaniach specjaliści planują dowiedzieć się, jak korekta snu w ciągu dnia wpłynie na funkcje poznawcze osób zdrowych i pacjentów z pierwszymi objawami demencji.