Wobec braku bezpośrednich obserwacji życia pozaziemskiego naukowcy często skupiają się na poszukiwaniu biosygnatur, chemicznych produktów ubocznych życia, które można wykryć za pomocą teledetekcji. Chociaż najwięcej uwagi pod tym względem poświęcono Marsowi, zbadano również inne atmosferyczne światy w Układzie Słonecznym.

W 2021 roku astronomowie planetarni poinformowali o odkryciu gazu fosfinowego w atmosferze Wenus za pomocą naziemnych obserwacji radiowych. Pierwotnie podano, że stężenie gazu wynosiło 20 ppb, ale później zmieniono je na siedem ppb lub mniej w oparciu o ulepszoną kalibrację i analizę danych. Na Ziemi fosfina może być powiązana z procesami biologicznymi, a naukowcy badają, czy gaz ten można wykorzystać jako znak życia na innych planetach.

Rzekome odkrycie fosfiny spotkało się ze sceptycyzmem ze względu na trudności w kalibracji danych i analizie obserwacji naziemnych. Kolejne próby wykrycia fosfiny w atmosferze Wenus za pomocą innych teleskopów naziemnych i kosmicznych również nie przyniosły ostatecznego wykrycia. Cordiner i współpracownicy przedstawili kolejny zestaw pomiarów z unikalnej platformy obserwacyjnej - Stratospheric Observatory for Infrared Astronomy (SOFIA).

Samolot SOFIA leci na wysokości 13 kilometrów, czyli ponad większością atmosfery ziemskiej, znacznie zmniejszając zanieczyszczenie sygnału fosforowodorem ze źródeł naziemnych. Naukowcy wykorzystali instrument SOFIA German Receiver for Astronomy at Terahertz Frequencies (GREAT), który ma bardzo wysoką rozdzielczość widmową, do zebrania danych spektroskopowych w dalekiej podczerwieni na wysokości od 75 do 110 kilometrów nad powierzchnią Wenus, która znajduje się bardzo blisko do zakresu wysokości mierzonego przez sondę.

Naukowcy informują, że dane zebrane przez GREAT podczas trzech lotów obserwacyjnych nie wykazały żadnych wyraźnych oznak obecności fosforowodoru. Jeśli jakakolwiek fosfina jest obecna w atmosferze Wenus i zakładając, że jej obfitość jest stała w czasie, nowe obserwacje wskazują na górną granicę 0,8 części na miliard. Ten poziom jest najbardziej rygorystycznym górnym limitem przedstawionym do tej pory dla całej półkuli Wenus zwróconej w stronę Ziemi.

Wiele subtelności gęstej atmosfery Wenus pozostaje tajemnicą dla planetologów. Następny wielki przełom może nastąpić, gdy sonda DAVINCI (Noble Gas Exploration, Chemistry and Imaging in the Deep Atmosphere of Venus) NASA zanurkuje na powierzchnię planety, co zaplanowano na początek lat trzydziestych. Praca została opublikowana w Geophysical Research Letters.