Nowe badanie z Harvard John A. Paulson School of Engineering and Applied Sciences (SEAS), prowadzone przez profesora chemii środowiska Elsie M. Sunderland, ujawnia zatrważające informacje o wzroście poziomu toksycznej rtęci w atmosferze. Od początku ery nowożytnej w roku 1500 p.n.e., działalność ludzka zwiększyła stężenie rtęci siedmiokrotnie.

Naukowcy, stosując nową technikę pomiaru rocznej emisji rtęci z wulkanów, wykorzystali model komputerowy GEOS-Chem do symulacji ruchu rtęci podczas erupcji na całym świecie. Naukowcy szacują, że przed rozpoczęciem działalności antropogenicznej atmosfera zawierała średnio około 580 megagramów rtęci. Jednak niedawne niezależne badanie przeprowadzone w 2015 r., w ramach którego przeanalizowano wszystkie dostępne pomiary atmosferyczne, wykazało, że w 2015 r. zawartość rtęci w atmosferze wynosiła około 4000 Mg – prawie siedmiokrotnie więcej niż stan naturalny oszacowany w tym badaniu. Różnicę tę tłumaczy się antropogeniczną emisją rtęci ze źródeł takich jak elektrownie węglowe, spalanie śmieci, przemysł i górnictwo.

Wykrywanie rtęci w atmosferze stanowi poważny problem ze względu na jej niskie stężenie. Jeden metr sześcienny powietrza może zawierać zaledwie jeden nanogram rtęci, co sprawia, że ​​jest ona praktycznie niewykrywalna przez satelity. Aby pokonać tę przeszkodę, badacze wykorzystali dwutlenek siarki jako analog rtęci. Dwutlenek siarki jest jednym z głównych składników emisji wulkanicznych i jest łatwo wykrywany przez satelity.

Analizując stosunek rtęci do dwutlenku siarki mierzony w chmurach gazu wulkanicznego, badacze byli w stanie określić ilość rtęci przypisywaną erupcjom wulkanów. Następnie wykorzystali model atmosfery GEOS-Chem do symulacji ruchu rtęci podczas erupcji na całym świecie. To przełomowe badanie rzuca światło na alarmujący wzrost poziomu rtęci w atmosferze spowodowany działalnością człowieka. Podkreśla pilną potrzebę opracowania skutecznych polityk i środków mających na celu ograniczenie emisji rtęci oraz ochronę środowiska i zdrowia ludzkiego.