W pobliżu zachodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych na dnie oceanu znaleziono wyciek ciepłej cieczy. O odkryciu informuje Uniwersytet Waszyngtoński.

Wyciek z dna morskiego zidentyfikowała załoga statku badawczego RV Thomas G. Thompson, która ze względu na warunki pogodowe opóźniła wyprawę dłużej niż oczekiwano. Odkryto je 80 kilometrów od wybrzeży Oregonu sonar statku pokazał nieoczekiwane pióropusze bąbelków około kilometra pod powierzchnią oceanu. Dalsze badania z użyciem podwodnego robota wykazały, że bąbelki były tylko niewielkim składnikiem ciepłej, chemicznie odrębnej cieczy wypływającej z osadu. Miejsce to nazywano „oazą pytyjską”.

Nowe wycieki występują w pobliżu uskoków pionowych, które przecinają masywną strefę subdukcji Cascadia. Te uskoki poślizgowe, w których fragmenty skorupy oceanicznej i osadów przesuwają się obok siebie, istnieją, ponieważ płyta oceaniczna uderza w płytę kontynentalną pod kątem, kładąc nacisk na leżącą nad nią płytę kontynentalną.

Zaobserwowano nie tylko bąbelki metanu, ale także wodę wydobywającą się z dna morskiego. To jest coś, czego nigdy wcześniej nie zidentyfikowano. Dalsze badania wykazały, że ciecz opuszczająca dno morskie jest o 9 stopni Celsjusza cieplejsza niż otaczająca ją woda morska. Z obliczeń wynika, że ​​ciecz pochodzi bezpośrednio ze strefy subdukcji Cascadii, gdzie temperatura waha się od 150 do 250 stopni. Wyciek pochodzi ze strefy uskoków utworzonej przez przesuwanie się płyt tektonicznych.

W pobliżu mogą istnieć podobne miejsca wycieku płynów, choć trudno je wykryć z powierzchni oceanu. Znaczący wyciek płynu z centralnego Oregonu może wyjaśniać, dlaczego uważa się, że północna część strefy subdukcji Cascadia, u wybrzeży Waszyngtonu, jest silniej zablokowana lub sprzężona niż południowa część u wybrzeży Oregonu.