W ostatnich latach serię niesamowitych zjawisk naturalnych obserwowano na Syberii, gdzie pojawiały się wybuchowe kratery, zadając pytanie o ich pochodzenie. Badania przeprowadzone przez zespół norweskich naukowców z Uniwersytetu w Oslo dostarczają nowego spojrzenia na tę zagadkę, sugerując, że za powstawanie tych kraterów mogą odpowiadać głębokie siły geologiczne, a nie tylko zmiany klimatyczne i uwięziony gaz, jak wcześniej przypuszczano.

Do tej pory za główną przyczynę tworzenia się tajemniczych kraterów syberyjskich uznawano degradację wiecznej zmarzliny i uwolnienie metanu. Proces ten rozpoczyna się, gdy materia organiczna zatrzymana pod wieczną zmarzliną rozkłada się, uwalniając gaz metan. Metan ten, zatrzymywany przez warstwę wiecznej zmarzliny, przy wzroście temperatury i topnieniu zmarzliny, uwalnia się, co może prowadzić do eksplozji i powstawania kraterów. Taka eksplozja może prowadzić do powstania krateru o średnicy przekraczającej 20 metrów i głębokości do 50 metrów.

Jednak norwescy badacze przedstawiają teorię, według której za tworzenie się kraterów odpowiedzialne są także działania geologiczne zachodzące głęboko pod powierzchnią ziemi. Podkreślają, że region ten charakteryzuje się specyficzną geologią, która pozwala na przemieszczenie się gorącego gazu przez uskoki znajdujące się bezpośrednio pod wieczną zmarzliną. Z tego względu, choć zmiany klimatyczne i topnienie zmarzliny odgrywają rolę w uwalnianiu gazu, to właśnie te głębokie procesy geologiczne mogą być kluczowym elementem prowadzącym do powstawania kraterów.

Naukowcy z Oslo wyjaśniają, że kratery emisyjne gazu (GEC) powstają nad lokalnie utworzonymi kanałami cieplnymi i gazowymi, gdzie warstwa wiecznej zmarzliny jest najcieńsza. Zwracają uwagę na to, że połączenie procesów zewnętrznych i wewnętrznych, w tym degradacja wiecznej zmarzliny spowodowana zmianami klimatycznymi, prowadzi do wzrostu ciśnienia, może pogłębiać rozmrażanie i tworzyć jeziora termokrasowe.

Chociaż ta nowa hipoteza dostarcza intrygujące perspektywy na temat pochodzenia kraterów syberyjskich, to wciąż potrzebne są dalsze badania, aby w pełni potwierdzić jej zasadność. Badacze apelują o dokładniejsze zbadanie obszarów z kraterami, w tym ocenę grubości wiecznej zmarzliny i dokładne zrozumienie geologii wewnętrznej, co może dostarczyć więcej informacji na temat tych fenomenów.

Ta tajemnica przypomina nam o złożonej interakcji między procesami geologicznymi a zmianami klimatu oraz o tym, jak wiele jeszcze musimy odkryć o naszej planecie. W miarę postępu badań społeczność naukowa, a za nią cały świat, będą z niecierpliwością oczekiwali na dalsze wyjaśnienia dotyczące tych fascynujących formacji geologicznych.