Odkrycie nowego gatunku prehistorycznego nosorożca olbrzymiego, znanego jako Paraceratherium linxiaense, w północno-zachodnich Chinach stało się punktem zwrotnym w zrozumieniu historii największych ssaków lądowych. Odkryte skamieliny, pochodzące sprzed około 26,5 miliona lat, rzucają nowe światło na życie tych kolosalnych zwierząt, które były wyższe niż żyrafy i ważyły tyle, co cztery współczesne słonie afrykańskie.

Badania przeprowadzone przez dr Denga Tao z Instytutu Paleontologii Kręgowców i Paleoantropologii w Pekinie wykazały, że Paraceratherium linxiaense miał smukłą czaszkę i chwytny pień nosowy, podobny do tego u współczesnego tapira. Unikalność tego gatunku polega na jego wyjątkowych cechach morfologicznych, różniących go od innych znanych nosorożców olbrzymich.

Fascynującym aspektem tego odkrycia jest to, że nowy gatunek był blisko spokrewniony z gigantycznymi nosorożcami, które żyły niegdyś w Pakistanie. Sugeruje to, że te prehistoryczne stworzenia migrowały przez Azję Środkową. Analiza skamielin wskazuje, że nosorożec olbrzymi mógł ważyć od 11 do 20 ton i osiągać wysokość niemal 16 stóp, co czyni go jednym z największych lądowych ssaków wszech czasów.

Deng zasugerował, że cienkie nogi nosorożca były przystosowane do biegu, a jego głowa mogła sięgać najwyższych liści na drzewach. Wskazuje to na adaptacje do życia w różnorodnych środowiskach i zdolność do dostosowywania się do zmieniających się warunków klimatycznych. Wczesny oligocen, kiedy żyły te nosorożce, charakteryzował się zmieniającym się klimatem. W Azji Środkowej panował klimat suchy, podczas gdy w Azji Południowej były obszary bardziej wilgotne i zalesione.

Ścieżka migracji tych nosorożców, rekonstruowana na podstawie znalezisk skamielin, wskazuje, że migrowały one z Mongolskiego Płaskowyżu przez północno-zachodnie Chiny i Kazachstan, a następnie przez Tybet do Pakistanu. Wnioski te rzucają nowe światło na historię geologiczną regionu, sugerując, że tereny Tybetu, obecnie wysoko położone i górzyste, miliony lat temu mogły być bardziej przystępne dla tak dużych ssaków.

Odkrycie to ma również znaczenie w kontekście obecnej sytuacji nosorożców, których populacja z roku na rok maleje z powodu kłusownictwa i utraty siedlisk. W 2020 roku w RPA kłusownicy zabili 394 nosorożce, co jest kolejnym rokiem spadku liczby zabitych zwierząt. W kontekście takich informacji, odkrycia prehistorycznych gigantów pozwalają zastanowić się nad przyszłością tych majestatycznych zwierząt i koniecznością ochrony ich współczesnych krewniaków.