Sonda Parker Solar Probe, jedna z najbardziej zaawansowanych misji kosmicznych, odkryła źródło szybkich podmuchów wiatru słonecznego w pobliżu Słońca. To przełomowe odkrycie ma ogromne znaczenie dla prognozowania aktywności słonecznej i może pomóc w ochronie naszych satelitów i sieci przed potencjalnymi uszkodzeniami.

Słońce to nie tylko wrząca kula plazmy, ale również złożony system magnetyczny. Uzwojone linie pola magnetycznego nieustannie zmieniają swoje zachowanie w pobliżu powierzchni Słońca, co powoduje pojawianie się plam szybkiego wiatru słonecznego. Cząsteczki tych plam są wyrzucane z dziur koronalnych z prędkością około 750 kilometrów na sekundę.

Dzięki zbliżeniu na niespotykaną dotąd odległość, sonda Parker Solar Probe mogła zaobserwować mikrostrukturę tych otworów i zidentyfikować siły, które są za to odpowiedzialne. Szybki wiatr słoneczny wydostaje się z dziur koronalnych, gdzie pola magnetyczne skierowane są na zewnątrz Słońca. Wewnątrz tych otworów znajdują się komórki konwekcyjne, które tworzą lejki magnetyczne, wzmacniając pole magnetyczne do takiego stopnia, że wysokoenergetyczne cząstki są wyrzucane z energią od 10 do 100 razy większą niż powolny wiatr słoneczny.

Przed wystrzeleniem sondy Parker Solar Probe naukowcy mieli dwie teorie dotyczące źródła tych wysokoenergetycznych cząstek. Jedna sugerowała, że cząstki przyspieszają dzięki ponownemu połączeniu pól magnetycznych, podczas gdy druga przypisywała ich prędkość falom Alfvéna gorącej plazmy.

Profesor Stuart Bale z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley, jeden z badaczy zaangażowanych w projekt, uważa, że odkrycia sondy dostarczają mocnych dowodów na to, że przyspieszenie cząstek odbywa się poprzez ponowne połączenie pól magnetycznych. Fale Alfvéna istnieją, ale zdaniem Bala są one wynikiem, a nie przyczyną przyspieszenia cząstek.

To przełomowe odkrycie nie tylko pomaga nam zrozumieć procesy zachodzące na Słońcu, ale również ma bardzo praktyczne zastosowanie. Może ono przyczynić się do udoskonalenia prognoz dotyczących aktywności słonecznej, co z kolei może pomóc operatorom satelitów i sieci na Ziemi lepiej zabezpieczyć swoją infrastrukturę przed ewentualnymi zagrożeniami ze strony Słońca. To kolejny krok naprzód w naszej nieustającej podróży poznawania Układu Słonecznego.