Grupa naukowców odkryła, że wraz z wiekiem poziom tauryny we krwi myszy, małp i ludzi znacznie spada. Wykazano, że suplementacja diety tym sulfoaminokwasem przedłuża zdrowe życie u glisty, myszy i małp, a jego niedobór u ludzi jest związany z markerami zaburzeń metabolicznych i stanów zapalnych. Dodatkowo tauryna pozytywnie wpłynęła na liczne oznaki starzenia na poziomie komórkowym i molekularnym. Raport z wykonanych prac opublikowano w czasopiśmie Science.

Starzenie się organizmu wielokomórkowego jest nieuniknionym wieloczynnikowym procesem, który charakteryzuje się obniżeniem funkcji różnych narządów, corocznym wzrostem ryzyka chorób „związanych z wiekiem” i śmiercią. Jest to związane z ogólnoustrojowymi zmianami stężeń niektórych metabolitów. Jednocześnie w dużej mierze nie jest jasne, czy zmiany te zachodzą w wyniku starzenia się, czy też odwrotnie, same je przyspieszają.

Jednym z takich metabolitów jest tauryna (kwas 2-aminoetanosulfonowy). Jest podobny do najprostszego aminokwasu glicyny, ale zawiera grupę sulfo zamiast karboksylowej, nie wchodzi w skład białek, ale aktywuje niektóre receptory glicynowe. Tauryna jest szeroko rozpowszechniona w tkankach zwierzęcych (około 0,1 procent masy ciała człowieka). Jest niezbędna do prawidłowego rozwoju i funkcjonowania układu sercowo - naczyniowego i ośrodkowego układu nerwowego, siatkówki oraz mięśni szkieletowych. U ludzi jest składnikiem odżywczym warunkowo niezbędnym (u dzieci całkowicie niezbędnym). Wiadomo, że jego stężenie we krwi koreluje z niektórymi wskaźnikami zdrowia skóry, układu sercowo - naczyniowego, nerwowego i odpornościowego, a także z metabolizmem glukozy, ale jego możliwy wpływ na starzenie się był mało badany.

Naukowcy z Australii, Wielkiej Brytanii, Niemiec, Indii, Włoch, Singapuru, USA, Turcji, Finlandii i Francji, kierowani przez Vijay Yadav z Columbia University w Nowym Jorku, aby to rozwiązać, rozpoczęli od pomiaru zmian w poziomie tauryny w surowicy za pomocą wieku u myszy, rezusów i ludzi. Okazało się, że systematycznie maleje, tj. od średnio 132,3 nanogramów na mililitr u czterotygodniowych myszy do 40,2 u 56-tygodniowych myszy. U 15-letnich małp było ono średnio o 85 proc. niższe niż u pięciolatków, a u 60-latków był to zaledwie jedna trzecia poziomu pięciolatków.