Tysiące samolotów pasażerskich przecinają niebo, umożliwiając ludziom szybkie pokonywanie ogromnych odległości. Choć przeloty nad niebem są powszechne zarówno w miastach, jak i na wsi, istnieją rejony, gdzie samoloty nie latają tak często. Przykłady to Antarktyda i Himalaje.

Himalaje, będące domem dla najwyższego szczytu na świecie - Mount Everest, o wysokości przekraczającej 8,5 tysiąca metrów, są rzadko uczęszczane przez samoloty. Wysokość lotów komercyjnych może osiągać nawet 13 000 metrów, więc dlaczego nie latają nad tym obszarem? Istnieje kilka powodów.

Ludzie mają wszystko, czego potrzebują, aby latać nad Himalajami. Wystarczy odpowiednio wyposażyć samolot, znać najbezpieczniejsze trasy i uzyskać zgodę chińskich władz.

Po pierwsze, samoloty muszą być specjalnie wyposażone, aby latać na dużych wysokościach. Na tej wysokości pasażerowie mogą odczuwać niedobór tlenu, dlatego samoloty są wyposażone w butle z tlenem. Przelot nad Himalajami wymaga większych zapasów tlenu niż zwykle, ponieważ piloci mogą mieć trudności ze znalezieniem miejsca, gdzie będą mogli obniżyć wysokość lotu w razie problemów z dostępem do powietrza.

Kolejnym wyzwaniem są bezpieczne trasy przelotu. Awaria samolotu nad Himalajami może być niebezpieczna, ale istnieją trasy, które można pokonać nawet na niższych wysokościach. Załogi muszą znać te trasy, które zostały opracowane przez Międzynarodowe Zrzeszenie Przewoźników Powietrznych (IATA).

Na koniec, konieczne jest uzyskanie zgody na przelot nad Himalajami od odpowiednich organów regulacyjnych. Jest to długotrwały i kosztowny proces. Po uzyskaniu pozwolenia od tych organów, linie lotnicze muszą także uzyskać zgodę chińskich władz, co może być również trudne i czasochłonne.

W efekcie, większość linii lotniczych decyduje się latać wokół Himalajów. Choć może to zająć więcej czasu i paliwa, pasażerowie są bezpieczni, a linie lotnicze unikają skomplikowanych formalności.