Renifery widzą światło w widmie ultrafioletowym. Być może, jak wcześniej sądzono, ich wzrok ewoluował, aby chronić je przed drapieżnikami. Teraz naukowcy twierdzą, że mechanizm chroniący oczy reniferów przed światłem ultrafioletowym może przynieść korzyści ludziom.

Wiele badań dotyczących regionów północnych skupiało się na porostach i ich właściwościach przeciwutleniających. Jednak ochrona reniferów przed uszkodzeniem wzroku przez promieniowanie ultrafioletowe pozostała na uboczu.

Znalezienie pożywienia w zimnym i ubogim w zasoby środowisku jest trudnym zadaniem, a oczy reniferów mogły ewoluować, aby pomóc im się wyżywić. Takie założenie przyjął profesor antropologii z Dartmouth College Nathaniel Dominy, współautor badania opublikowanego w czasopiśmie i-Perception.

Lustrzana tkanka w oczach renifera zmienia kolor z zielonkawo - złotego latem na jasnoniebieski zimą. Uważa się, że zjawisko to pomaga zwierzętom pokonać niski poziom światła podczas polarnej zimy. Naukowcy postanowili jednak zrozumieć, dlaczego renifery widzą światło w widmie ultrafioletowym.

Wcześniej wśród naukowców dominowała hipoteza, że specyficzny wzrok reniferów stał się taki, który służy ochronie przed drapieżnikami, umożliwiając dostrzeżenie jasnych, prawie białych wilków polarnych w śnieżnym krajobrazie.

Nathaniel Dominy wyjaśnił, że większość zwierząt aktywnych w ciągu dnia czerpie korzyści z unikania niebezpiecznego światła ultrafioletowego. Ponadto śnieg odbija promieniowanie ultrafioletowe, co zwiększa problem, dlatego osoby przebywające na śniegu bez specjalnych okularów zaczynają cierpieć na ślepotę śnieżną.

Renifery żywią się głównie mchem reniferowym, który w rzeczywistości jest porostem fruticozowym. Jego wirujące, chrupiące dywany są powszechne na północnych szerokościach geograficznych, ale można je spotkać także znacznie dalej na południe, na przykład w regionie Samara w Federacji Rosyjskiej.

Dominy dodał, że oczy renifera zawierają dużo witaminy C, która korzystnie wpływa na odbudowę uszkodzonych komórek.

Profesor przyznał, że z jego badań nie wynikały bezpośrednie korzyści biomedyczne. Jednak zrozumienie, jak zwierzęta radzą sobie w ekstremalnych warunkach, może przynieść korzyści osobom cierpiącym na tę samą ślepotę śnieżną.