Największy niebieski superksiężyc już 30 sierpnia

Kategorie: 

Źródło: ZmianynaZiemi

Z końcem lata 2023 roku czeka nas rzadkie zjawisko astronomiczne. Dokładnie 30 sierpnia tego roku, niebo zdobić będzie niezwykły fenomen - niebieski superksiężyc, który stanie się największym i najjaśniejszym zjawiskiem tego typu w tym roku. Co więcej, ta wyjątkowa chwila łączy w sobie wiedzę naukową z bogatą tradycją kulturową różnych społeczności na całym świecie.

 

Niebieski superksiężyc to połączenie trzech zjawisk astronomicznych: superksiężyca, błękitnego księżyca oraz hinduskiego święta Rakhi Purnima. Dzięki idealnemu ustawieniu względem Słońca, Księżyc rozświetli nasze niebo, prezentując swoje pełne piękno.

 

Nie będzie to jedyny kosmiczny spektakl tej nocy. Saturn, znany z imponujących pierścieni, osiągnie swoją najjaśniejszą fazę, tworząc wraz z Księżycem niesamowity duet. Gdy wieczorny zmierzch ustąpi miejsca nocy, planeta będzie tańczyć wokół srebrzystego globu, kreując scenę godną najpiękniejszych obrazów.

 

Superksiężyc to fenomen, który pojawia się wtedy, gdy Księżyc znajduje się w najbliższym punkcie swojej orbity względem Ziemi, co sprawia, że wydaje się on większy i jaśniejszy niż zwykle. Co interesujące, niebieski superksiężyc wcale nie jest niebieski. Termin ten pochodzi z 1946 roku i odnosi się do drugiej pełni księżyca w jednym miesiącu.

 

Jako że przejście z lata na jesień oznacza skrócenie długości dnia, astronomiczne zjawiska stają się bardziej widoczne. Choć tego wieczoru nie spodziewamy się meteorytów, niebo będzie pełne innych atrakcji. Jedną z nich będzie Vega, jedna z najjaśniejszych gwiazd w naszym niebie.

 

 

Ocena: 

5
Średnio: 5 (2 votes)
Opublikował: admin
Portret użytkownika admin

Redaktor naczelny i założyciel portalu zmianynaziemi.pl a także innemedium.pl oraz wielu innych. Specjalizuje się w tematyce naukowej ze szczególnym uwzględnieniem zagrożeń dla świata. Zwolennik libertarianizmu co często wprost wynika z jego felietonów na tematy bieżące. Admina można również czytać na Twitterze   @lecterro


Komentarze

Portret użytkownika emel

ARTUR wrote: Ten nasz Księżyc

ARTUR wrote:
Ten nasz Księżyc to jakiś wyrzutek chyba jest bo się nie obraca pomimo że wszystko we wszechświecie wiruje

keri wrote:
Księżyc się nie kręci wokół swej osi, bo się zaciął.

Księżyc również wiruje wokół własniej osi. Ale wiruje z taką samą prędkością, co obiega Ziemię, więc z Ziemi jest zawsze widoczna tylko jedna strona. Jest to dość powszechne zjawisko w całym Ukłądzie Słonecznym. Podobnie np. planeta Merkury zawsze jest zwrócona do Słońca jedną stroną. Takie zjawisko nazywa się tidal locking i, jak wskazuje nazwa ma to związek z siłami pływowymi. Tutaj jest ilustracja tego zjawiska:

(https://pl.wikipedia.org/wiki/Obr%C3%B3t_synchroniczny#/media/Plik:Synchronous_rotation.svg)

Księżyc obrócił się o 180 stopni, ale ponieważ w tym samym czasie wykonał połowę orbity wokół Ziemi, tylko jedna strona jest zawsze widoczna. Gdyby w ogóle nie wirował i jedynie krążył wokół Ziemi, widzielibyśmy jego różne strony o różnym czasie.

 

keri wrote:
Na księżycu oddalonym o ok. 400 tys. km widoczne są różne szczegóły. Ludzkie oko nie potrafi widzieć takich szczegółów z odległości 400 tys. km.
Dla ludzkiego oka, podobnie jak dla obiektywów kamery lub innych urządzeń, nie ma znaczenia odległość obserwowanego obiektu oraz jego fizyczny rozmiar. Istotny jest tzw. rozmiar kątowy: https://en.wikipedia.org/wiki/Angular_diameter#/media/File:Angular_diameter.jpg Księżyc jest daleko, ale jest na tyle duży, że widać wyraźnie jego tarczę. Można policzyć jego rozmiar kątowy, jest to 2*arctan(R / D), gdzie R to pormień Księżyca, a D to jesgo odległość. Wychodzi ok. 0.5° czyli 30 minut kątowych. Podobny rozmiar kątowy ma Słońce, które znacznie dalej, ale też znacznie większe. Natomiast stacja kosmiczna ISS, jeśli przyjmiemy jej odległość na 400 km od obserwatora, jej najdłuższy wymiar to 109 m otrzymujemy że rozmiar kątowy to ok. 0,016 stopnia, czyli znacznie mniej. Podobnie rachunki można zrobić dla szczegółów na Księżycu: z Ziemi nie widać detali, jak np. pozostawionych lądowników księżycowych, a jedynie kratery, któe mają wiele kilometrów średnicy. Dla informacji, limit widzenia ludzkiego oka to ok. 1 minuta kątowa, czyli 0,017° (co odpowiada mniej więcej rozmiarowi ISS).

keri wrote:
Słońce przyciąga księżyc z siłą grawitacji dwa razy większą niż przyciąga go Ziemia (...). Dlaczego księżyc olewa prawa grawitacji (...)?
Nie olewa. Księżyc również krąży wokół Słońca (wraz z Ziemią, którą dodatkowo obiega). Gdyby nagle Ziemia zniknęła, Księżyc wciąż obiegałby Słońce...

 

Portret użytkownika Medium

Pięknie napisałeś. O tych

Pięknie napisałeś. O tych ciekawostkach ze średnicą kątową Słońca i Księżyca jeszcze tutaj nie było pisane. Warto sobie zapamiętać, że tarcze naszych świateł mają ok. 0,5° kątowego. Niewielkie różnice w odległości Księżyca od Ziemi, a zatem na optyczną wielkość jego tarczy wpływają np. na rodzaj zaćmienia, mam na myśli obrączkowe zaćmienie Słońca, gdy Księżyc jest bardziej oddalony.

Pobawiłam się z obrazkiem z angielskiej Wikipedii i wstawiam automatycznie przetłumaczony, powinno być "średnica kątowa":

A tu oryginał:

Portret użytkownika keri

Na księżycu oddalonym o ok.

Na księżycu oddalonym o ok. 400 tys. km widoczne są różne szczegóły. Ludzkie oko nie potrafi widzieć takich szczegółów z odległości 400 tys. km.

Sprawdźcie sobie, jakie szczegóły widzicie z odległości 1 tys. km i 10 tys. km.

Stacja kosmiczna jest 400 km od Ziemi. Jakie jej szczegóły widzicie? A księżyc jest 1000 razy dalej.

Dlatego właśnie NAZA skręca się ze śmiechu, że jesteście takimi pustakami, więc dalej produkuje te swoje filmiki i obrazki, które bierzecie za rzeczywistość.

Portret użytkownika keri

Słońce przyciąga księżyc z

Słońce przyciąga księżyc z siłą grawitacji dwa razy większą niż przyciąga go Ziemia (można to przeliczyć z wzoru na siłę grawitacji). Dlaczego księżyc olewa prawa grawitacji i kto mu na to pozwolił? Biggrin Acha, pozwoliły mu nałukofce ko(s)miczne, więc ma grawitację w ... tylnej stronie. Biggrin

Księżyc się nie kręci wokół swej osi, bo się zaciął. Biggrin Znaczy, wadliwy egzemplarz. Biggrin

Skomentuj