Najnowsze badania sugerują, że Ziemia może posiadać naturalny system obronny przeciwko asteroidom. Ogromne przyciąganie grawitacyjne naszej planety może działać jak tarcza, chroniąc nas przed potencjalnie katastrofalnymi skutkami zderzenia z dużymi asteroidami.

Siły pływowe, które wpływają na pływy w ziemskich oceanach, mogą być wystarczająco silne, aby rozerwać obiekty w przestrzeni kosmicznej. To zjawisko, znane jako pęknięcie pływowe, zostało zaobserwowane, gdy fragmenty komety Shoemaker-Levy 9 zostały rozerwane przez Jowisza na początku lat 90 tych XX wieku.

Jednak dotąd astronomowie nie zaobserwowali bezpośrednio, że podobne siły pływowe mogą niszczyć asteroidy podczas ich przelotu obok planet podobnych do Ziemi. Modelowanie wykazało, że asteroidy bliskie Ziemi (NEA) mogą zostać zakłócone przez pływy podczas bliskich spotkań z czterema skalistymi planetami Układu Słonecznego, ale takie zdarzenia nie zostały zaobserwowane bezpośrednio.

Naukowcy z Politechniki Lulea w Szwecji dostarczają dowodów na zakłócenia pływowe NEA podczas bliskich spotkań z Ziemią i Wenus. Wyniki ich badań, opublikowane w formie preprintu na arXiv, opierają się na danych zebranych przez Catalina Sky Survey – program finansowany przez NASA.

Badanie ujawnia, że małe asteroidy krążące wokół Słońca na orbicie zbliżonej do Ziemi i Wenus mogą być fragmentami większych asteroid, które zostały zniszczone przez siły pływowe. Symulacje pokazują, że asteroidy napotykające przyciąganie grawitacyjne planet skalistych mogą tracić od 50 do 90 procent swojej masy.

Jednakże, choć siły pływowe Ziemi i Księżyca mogą rozbić niektóre asteroidy, mogą również spowodować powstanie większej liczby małych NEA, które potencjalnie mogą uderzyć w Ziemię. Fragmenty te pozostają na orbitach zbliżających się do Ziemi, zwiększając ryzyko kolejnych zderzeń.

Naukowcy podkreślają, że te małe fragmenty skał kosmicznych nie stanowią zagrożenia wyginięciem dla życia na Ziemi. Badania te rzucają nowe światło na złożone interakcje między planetami i obiektami kosmicznymi, podkreślając jednocześnie potrzebę dalszych badań w tej dziedzinie.

To odkrycie ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia, jak Ziemia może chronić się przed zagrożeniami z kosmosu, oraz jak siły pływowe wpływają na dynamikę asteroid w Układzie Słonecznym.