W ostatnich dniach, dzięki obserwacjom należącego do NASA Obserwatorium Dynamiki Słonecznej (SDO), zaobserwowano znaczące zjawisko na Słońcu, które ma potencjalne implikacje dla Ziemi. Mowa tu o dużej dziurze koronalnej, która emituje szybki strumień wiatru słonecznego. Zjawisko to możebyć w najbliższych dniach przyczyną umiarkowanych burz geomagnetycznych, które mogą dotrzeć do Ziemi w ciągu najbliższych kilku dni.

Dziura koronalna to region w koronie słonecznej, gdzie pole magnetyczne otwiera się i pozwala na wydostanie się wiatru słonecznego w przestrzeń kosmiczną. Wiatr ten, składający się z naładowanych cząstek, może mieć bezpośredni wpływ na magnetosferę Ziemi, prowadząc do zjawisk takich jak burze geomagnetyczne. Te burze mogą wpływać na działanie satelitów, systemów komunikacyjnych, a nawet powodować zorze polarne.

Na Słońcu znajdują się też plamy słoneczne, regiony chłodniejsze i mniej gęste niż otaczające je obszary, które posiadają pole magnetyczne około 2500 razy silniejsze niż ziemskie. Skoncentrowane pole magnetyczne plam słonecznych hamuje przepływ gorącego gazu z wnętrza Słońca na jego powierzchnię, co skutkuje niższymi temperaturami w tych obszarach. Obecna plama słoneczna, mimo swojej widoczności, nie spodziewana jest do wywołania znaczących problemów dla Ziemi.

Aktywność Słońca, w tym pojawianie się dziur koronalnych i plam słonecznych, jest częścią 11-letniego cyklu znanego jako cykl Schwabe. Heinrich Schwabe, niemiecki astronom-amator, obserwował Słońce od 1826 do 1843 roku, odkrywając, że Słońce obraca się wokół własnej osi raz na 27 dni. Zauważył także okresy spokoju bez plam, po których następowały fazy maksimum z licznymi grupami plam słonecznych.

Według NASA, kolejne maksimum słoneczne w tym cyklu pierwotnie przewidywano na rok 2025. Jednak prognoza ta została skorygowana, obecnie przewiduje się je na okres od stycznia do października 2024 r. Mark Misch z Centrum Prognoz Pogody Kosmicznej NOAA podkreśla, że nowa prognoza eksperymentalna będzie dokładniejsza i będzie aktualizowana co miesiąc w miarę pojawiania się nowych obserwacji.