W styczniu 2024 roku, kosmiczna skała o nazwie asteroida 2024 BX1 wzbudziła zainteresowanie naukowców na całym świecie, kiedy to zaledwie 95 minut przed przewidywanym uderzeniem w atmosferę Ziemi, eksplodowała nad Niemcami. To niezwykłe zjawisko, które miało miejsce na zachód od Berlina, skierowało uwagę badaczy na poszukiwania szczątków meteorytu, które ostatecznie doprowadziły do odkrycia fragmentów wielkości orzecha włoskiego na polu w Ribbeck.

Analiza tych fragmentów ujawniła, że meteoryt należy do rzadkiej grupy achondrytów znanych jako aubryty. Te nietypowe meteoryty wyróżniają się jasną barwą i składają się głównie z krzemianów magnezu, takich jak enstatyt i forsteryt, co czyni je unikalnymi wśród innych rodzajów meteorytów. Aubryty zawierają minimalne ilości żelaza i posiadają topliwą skorupę, która odróżnia je od większości meteorytów, co sprawia, że są trudne do wykrycia.

Odkrycie to jest znaczące, ponieważ na całym świecie znanych jest tylko 87 takich okazów z 17 różnych miejsc, co podkreśla rzadkość aubrytów. Dr Ansgar Greschacke z Berlińskiego Muzeum Historii Naturalnej zwrócił uwagę na wagę zbiorów naukowych dla badań, podkreślając, że do tej pory zachowało się jedynie jedenaście zaobserwowanych spadków aubrytów.

Badacze sugerują, że aubryty mogą pochodzić z asteroid typu E z wewnętrznego pasa asteroid Układu Słonecznego lub nawet być fragmentami innej planety, takiej jak Merkury. Te hipotezy wskazują na skomplikowaną historię i pochodzenie tych meteorytów, które mogą dostarczyć cennych informacji na temat historii naszego Układu Słonecznego.

W sumie, zespół badawczy odkrył 20 próbek meteorytów w okolicy Ribbeck i nadal je analizuje. Te odkrycia zostały przekazane Komisji ds. Nomenklatury Towarzystwa Meteorytowego w celu dalszego badania i potwierdzenia. Wyniki tych badań mogą dostarczyć nowych informacji na temat pochodzenia i ewolucji materii kosmicznej.