LignoSat2 to próba zmniejszenia ilości śmieci na orbicie i zapobieżenia zanieczyszczeniu górnych warstw atmosfery poprzez niszczenie uszkodzonych urządzeń. Japońska Agencja Kosmiczna (JAXA) planuje wynieść na orbitę pierwszego sztucznego satelitę wykonanego z drewna, a nie metalu latem 2024 roku. Naukowcy przetestowali próbki materiałów na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS).

Projekt LignoStella Space Wood wystartował w kwietniu 2020 roku. Naukowcy z Uniwersytetu w Kioto przetestowali w przestrzeni kosmicznej wytrzymałość trzech rodzajów drewna, tj. brzozy Ehrmana, wiśni japońskiej i magnolii. Próbki drewna były testowane w środowisku kosmicznym przez ponad 290 dni na pokładzie ISS.

Następnie eksperymentalna instalacja wróciła na Ziemię, gdzie badacze przeprowadzili badania, które obejmowały badania wytrzymałościowe, analizę składu pierwiastkowego i struktury kryształu.

Drewno magnoliowe wykazało wysoką wytrzymałość, maksymalną trwałość i optymalne właściwości dla środowiska kosmicznego. Naukowcy wykorzystują go do opracowania LignoSat2.

„Zespół wybrał magnolię ze względu na jej stosunkowo wysoką urabialność, stabilność wymiarową i ogólną wytrzymałość” – oznajmił uniwersytet w oświadczeniu.

Badanie materiału w przestrzeni kosmicznej jest ważne ze względu na niezwykle trudne warunki charakteryzujące się znacznymi wahaniami temperatury, ekspozycją na intensywne promienie kosmiczne i energetyczne cząstki słoneczne. Jednak nawet po dziesięciu miesiącach spędzonych w tak trudnych warunkach próbki drewna nie wykazały żadnej degradacji ani deformacji, takiej jak pękanie, wypaczanie, łuszczenie się lub uszkodzenie powierzchni.

Pomyślny wystrzelenie i demonstracja przyjaznego dla środowiska satelity będzie znaczącym krokiem w kierunku rozwiązania narastającego problemu zanieczyszczenia przestrzeni kosmicznej. Satelita ze sztucznego drewna mógłby potencjalnie zmniejszyć produkcję drobnych, szkodliwych cząstek aluminium.

Kiedy tradycyjne satelity ponownie wchodzą w atmosferę ziemską, spalają się, uwalniając maleńkie cząstki tlenku glinu, które pozostają w górnych warstwach atmosfery przez długi czas. Nagromadzenie takich fragmentów może stanowić długoterminowe zagrożenie dla ekologii Ziemi.