W ostatnich latach na syberyjskiej tundrze pojawił się nieoczekiwany i zdumiewający fenomen: seria wybuchowych kraterów. Te tajemnicze formacje, po raz pierwszy odkryte w 2012 roku, wywołały burzę dyskusji wśród naukowców i entuzjastów z całego świata. Odkryto nie mniej niż osiem kraterów emisyjnych gazu (GEC), które mają znaczący wpływ na nasze rozumienie procesów geologicznych i klimatycznych.

Tradycyjnie naukowcy wskazywali na zmiany klimatyczne i uwięziony gaz jako główne przyczyny powstawania tych kraterów. Uważano, że rozkładająca się materia organiczna pod wieczną zmarzliną uwalnia metan, który następnie gromadzi się pod zamarzniętą powierzchnią. W wyniku topnienia wiecznej zmarzliny pod wpływem globalnego ocieplenia, ciśnienie gazu staje się na tyle duże, że prowadzi do eksplozywnego wybuchu, tworząc krater.

Jednak niedawno pojawiła się nowa teoria, przedstawiona przez grupę norweskich naukowców z Uniwersytetu w Oslo. Zaproponowali oni, że proces tworzenia kraterów jest znacznie bardziej skomplikowany, niż wcześniej sądzono. Ich badania sugerują, że obok zmian klimatycznych, znaczącą rolę odgrywają także głębsze siły geologiczne. Zdaniem naukowców, gorący gaz i ciepło z wnętrza Ziemi przyczyniają się do powstawania kraterów przez uskoki znajdujące się bezpośrednio pod warstwą wiecznej zmarzliny.

Odkrycie to rzuca nowe światło na interakcje między wieczną zmarzliną a procesami geologicznymi. Zmiany klimatyczne nadal odgrywają kluczową rolę, ponieważ topnienie wiecznej zmarzliny umożliwia ucieczkę gorącego gazu, co prowadzi do tworzenia się kraterów. Naukowcy z Oslo podkreślają, że ich model sugeruje, iż GEC tworzą się nad lokalnymi kanałami cieplnymi i gazowymi, gdzie wieczna zmarzliny jest najcieńsza. Ponadto procesy zarówno poza- jak i wewnątrzwiecznej zmarzliny przyczyniają się do wzrostu ciśnienia, z kolei zmiany klimatyczne przyspieszają degradację wiecznej zmarzliny.

Ta nowa teoria oferuje świeżą perspektywę na złożone oddziaływanie sił naturalnych, jednak wymaga dalszych badań, aby w pełni potwierdzić jej wnioski. Naukowcy wzywają do szczegółowych badań syberyjskiego regionu, w tym oceny grubości wiecznej zmarzliny i badania wewnętrznej geologii.

Podczas gdy społeczność naukowa czeka na dalsze badania i recenzje, syberyjskie kratery pozostają przedmiotem zainteresowania i fascynacji. Ich pochodzenie i tajemnicza natura przypominają o tym, że do atmosfery dostaje się dużo metanu, którego nikt nawet nie próbuje policzyć, skupiając się na wskazywaniu na ludzkość jako rzekomego głównego winowajcę tak zwanych "zmian klimatu".