Od dziesięcioleci naukowcy zmagają się z pytaniem, co przyczyniło się do drastycznego spadku populacji dużych ssaków w ciągu ostatnich kilku tysięcy lat. Czy byli to ludzie, czy zmiany klimatyczne? Teraz, dzięki przełomowym badaniom przeprowadzonym na Uniwersytecie w Aarhus, otrzymujemy ostateczną odpowiedź: za spadek liczebności tych zwierząt odpowiada działalność człowieka.

Zrozumienie, w jaki sposób ludzie wpłynęli na ekosystemy świata, jest kluczowe dla naszej przyszłości. Wcześniejsi współcześni ludzie opuścili Afrykę około 100 000 lat temu, szybko adaptując się i osiedlając w różnorodnych krajobrazach. Ich umiejętności łowieckie i adaptacyjne umożliwiły im przetrwanie i rozwój w różnych środowiskach, ale miało to swoją cenę – zanik innych dużych ssaków.

Wiele dużych gatunków wyginęło podczas kolonizacji przez człowieka. Nowe badania z Uniwersytetu w Aarhus pokazują jednak, że nawet te duże ssaki, które przetrwały, doświadczyły znacznego spadku liczebności. Badając DNA 139 żyjących gatunków dużych ssaków, naukowcy odkryli, że około 50 000 lat temu liczebność prawie wszystkich gatunków gwałtownie spadła. To odkrycie obala teorię, że spadek był spowodowany wyłącznie zmianami klimatycznymi.

Profesor Jens-Christian Svenning z Centrum Dynamiki Środowiskowej w Nowej Biosferze wyjaśnia: „Gdyby przyczyną był klimat, powinniśmy byli zaobserwować większe wahania związane ze zmianami klimatycznymi już przed 50 000 lat temu. Ale to się nie zdarza. Dlatego najbardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem jest człowiek.”

Ta debata nie jest nowa. Niektórzy naukowcy wciąż twierdzą, że znaczącą rolę w spadku liczebności dużych ssaków odegrały ostre wahania klimatu. Jednak skamieniałości z ostatnich 50 000 lat ujawniają silną korelację między rozprzestrzenianiem się współczesnego człowieka a selektywnym wymieraniem dużych zwierząt, co sugeruje, że wymierania nie można przypisywać wyłącznie zmianom klimatycznym.

Chociaż nowe badanie dostarcza przekonujących dowodów na wpływ człowieka na wymieranie dużych ssaków, kontrowersje wciąż trwają. Jednak wyniki badań z Uniwersytetu w Aarhus rzucają nowe światło na tę kwestię i podważają dotychczasowe założenia.

Dalsze badania i refleksja nad tym, jak nasza obecność i działalność wpłynęła na środowisko naturalne, są niezbędne. Nasza zdolność do adaptacji i rozwój technologiczny pozwoliły nam dominować nad innymi gatunkami, ale jednocześnie stały się przyczyną ich upadku. Rozumienie naszej roli w historii Ziemi może pomóc nam lepiej dbać o naszą planetę i jej mieszkańców.