W niedawnym przełomie w świecie biologii, australijscy naukowcy odkryli dwa nieznane wcześniej gatunki myszy w północno-zachodnich i północno-wschodnich regionach Australii, które dotychczas błędnie zakwalifikowano jako część gatunku gryzoni Pseudomys delicatulus. Ten znaczący postęp w dziedzinie taksonomii został osiągnięty dzięki nowoczesnym technikom genomicznym, które umożliwiły badaczom z Australijskiego Uniwersytetu Narodowego (ANU) precyzyjne zidentyfikowanie dwóch odrębnych gatunków na podstawie ich unikalnych struktur genetycznych.

Emily Roycroft, badaczka z ANU, która odegrała kluczową rolę w tych odkryciach, podkreśliła, że zastosowanie nowych technologii genomicznych pozwoliło na wykazanie, iż założenie o jednolitości populacji Pseudomys delicatulus było mylne. Zamiast tego, wskazuje na istnienie trzech różnych gatunków myszy w obrębie tego, co wcześniej uznawano za pojedynczą grupę. Te dwie nowo zidentyfikowane gatunki, nazwane Pseudomys pilbarensis i Pseudomys mimulus, wyłoniły się z grupy, która wcześniej była uznawana za homogeniczną około 480 tysięcy lat temu, dowodząc istnienia złożonych procesów ewolucyjnych, które doprowadziły do ich oddzielenia i formowania unikalnych zestawów chromosomów.

Proces identyfikacji tych unikalnych gatunków rozpoczął się od genetycznego spisu myszy z gatunku Pseudomys delicatulus zamieszkujących na północy i zachodzie Australii. Naukowcy, podejrzewający istnienie nieznanych gatunków wśród schwytanych gryzoni, przeprowadzili szczegółową analizę struktury ich genomów. Gryzonie te, będące najmniejszymi w Australii i jednymi z nielicznych ssaków łożyskowych, które dotarły na kontynent bez interwencji człowieka, zwróciły uwagę naukowców na swoją unikalność.

W ramach badań schwytano 111 przypuszczalnych osobników myszy w regionach Pilbara i północno-wschodniej Australii. Analiza genomów tych osobników ujawniła, że populacje te skrywały dwa nieznane naukowcom gatunki gryzoni, które jeszcze do niedawna były uznane za podgatunki Pseudomys delicatulus.

Odkrycie tych gatunków nie tylko rozszerza wiedzę o bioróżnorodności fauny australijskiej, ale również ma kluczowe znaczenie dla prób ochrony tych gatunków. Zrozumienie, że Pseudomys pilbarensis i Pseudomys mimulus są odrębnymi gatunkami, pozwoli agencjom ochrony środowiska lepiej skupić swoje wysiłki na nadaniu im odpowiedniego statusu ochronnego i zaplanowaniu skutecznych działań na rzecz ich przetrwania. Badaniom tym przyświecał więc nie tylko czysto naukowy cel poznawczego rozszerzania katalogu gatunków, ale także praktyczny aspekt związany z ochroną różnorodności biologicznej.

Podsumowując, odkrycia te rzucają nowe światło na zrozumienie procesów ewolucji i specjacji wśród ssaków. Pokazują, jak zaawansowane narzędzia genetyczne mogą odsłaniać tajemnice przyrody, które dotąd pozostawały ukryte, oraz jak ważne jest wspieranie badań i ochrony nawet najmniejszych i pozornie dobrze znanych gatunków.