Badanie naukowców z Uniwersytetu w Cambridge opublikowane w czasopiśmie Nature Communications (NatComms) przyniosło odkrycie zaskakującego związku między pandemiami a ziemską atmosferą. Brytyjscy badacze skupili się na analizie składu pęcherzyków gazu w rdzeniach lodowych z Antarktydy, aby poznać zmiany w atmosferze ziemskiej z ostatnich 2000 lat.

Naukowcy ustalili, że epidemie dżumy i innych groźnych chorób, które nawiedzały ludzkość w przeszłości, pozostawiły ślad w składzie atmosfery. Wyniki badań wskazują na zaskakujące związki między spadkiem stężenia dwutlenku węgla (CO2) a panującymi epidemią w XVII wieku.

W XVI i XVII wieku obserwowano gwałtowny spadek stężenia CO2 w atmosferze, osiągając minimum w roku 1610. Okres ten koresponduje z wyprawami pomiędzy Europą i Ameryką, które przyczyniły się do przeniesienia chorób i epidemii z jednego kontynentu na drugi. Rdzenni mieszkańcy Ameryki oraz Europejczycy stali się ofiarami nieznanych dotąd patogenów, co odnotowano w składzie ziemskiej atmosfery.

Analiza przeprowadzona przez naukowców potwierdziła stopniowy spadek stężenia CO2 o 0,5 ppm w ciągu dekady od 1516 do 1670 roku. Dodatkowo, lasy, które stopniowo zaczęły opanowywać opuszczone obszary dotknięte chorobami, pochłonęły około 2,6 miliarda ton CO2, co również miało wpływ na skład atmosfery.

Główna autorka badania, paleoklimatolog Amy King, podkreśliła, że pandemie przyczyniły się do znacznego zmniejszenia populacji, co z kolei doprowadziło do stopniowej rekolonizacji obszarów przez lasy i zmniejszenia stężenia CO2 w atmosferze. Modelowane scenariusze ukazują reorganizację użytkowania gruntów na dużą skalę w obu Amerykach w związku z kontaktami między Starym a Nowym Światem.

Odkrycie to stanowi istotny krok w zrozumieniu wpływu pandemii na ziemską atmosferę i ukazuje, w jaki sposób zdrowie ludzkie i środowisko naturalne są ze sobą splecione. Naukowcy kontynuują badania, aby zgłębić dalsze skutki historycznych epidemi w kontekście zmian klimatycznych i ekologicznych.