Analiza starożytnych słoi drzew jest nie tylko świadectwem przeszłości Ziemi, ale także oknem na aktywność Słońca i jego interakcje z naszą planetą przez tysiąclecia. Niedawno międzynarodowy zespół naukowców, skupiający ekspertów z Collège de France, CEREGE, IMBE, Uniwersytetu w Aix-Marseille i Uniwersytetu w Leeds, dokonał przełomowego odkrycia, które pozwoliło na zidentyfikowanie największej do tej pory znanej burzy słonecznej. Analiza słoi drzew odnalezionych na zerodowanych brzegach rzeki Druse we francuskich Alpach, pozwoliła zespołowi na skonstruowanie oś czasu i zidentyfikowanie znaczącego skoku poziomu radiowęglowego datowanego na około 14 300 lat temu.

Badacze wykorzystali techniki dendrochronologii, aby prześledzić historię słoi drzew, które zachowały w swoich strukturach nie tylko informacje o warunkach klimatycznych, ale także o zjawiskach kosmicznych, takich jak burze słoneczne. Aby zweryfikować swoje ustalenia, naukowcy zestawili dane radiowęglowe z analizą zawartości berylu w rdzeniach lodowych pochodzących z Grenlandii. Ta interdyscyplinarna analiza potwierdziła, że zidentyfikowany skok radiowęglowy był rezultatem kolosalnej burzy słonecznej, zdolnej do emitowania ogromnych ilości energetycznych cząstek do atmosfery ziemskiej.

Profesor Edward Bard, lider zespołu badawczego, zaznaczył, że ekstremalne zdarzenia słoneczne mogą spowodować krótkotrwałe, ale intensywne wybuchy cząstek energetycznych, prowadzące do znaczących skoków w produkcji radiowęgla. Współczesny świat, z jego głęboko zakorzenioną zależnością od technologii, mógłby doświadczyć katastrofalnych skutków takiej burzy. Dla telekomunikacji, satelitów, a także sieci elektrycznych, takie zdarzenia mogą oznaczać powszechne awarie, co prowadzi do znaczących kosztów ekonomicznych i utraty funkcjonalności krytycznych infrastruktur.

Tim Heaton, współautor badania, podkreślił, że superburze słoneczne mogą permanentnie uszkodzić transformatory w sieciach energetycznych, co prowadzi do powszechnych przerw w dostawie prądu, trwających miesiące. Uszkodzenia satelitów, od których zależy współczesna nawigacja i telekomunikacja, oraz poważne zagrożenia radiacyjne dla astronautów, to tylko niektóre z potencjalnych konsekwencji ekstremalnych burz słonecznych.

Historia zarejestrowała kilka tak ekstremalnych zdarzeń słonecznych, znanych jako „wydarzenia Miyake”, jednakże burza sprzed 14 300 lat przewyższała swoją intensywnością wcześniejsze zdarzenia, będąc niemal dwukrotnie większą niż te z lat 993 i 774 n.e. Brak bezpośrednich obserwacji instrumentalnych sprawia, że charakter tych wydarzeń pozostaje niejasny, jednak odkrycia te składają się na kumulatywną wiedzę o potencjalnych zagrożeniach, związanych z aktywnością słoneczną.

Przełomowe badanie podkreśla krytyczną potrzebę dalszych badań i przygotowań w celu złagodzenia potencjalnych skutków ekstremalnych burz słonecznych w przyszłości. Odkrycie to stanowi ważny krok na drodze do głębszego zrozumienia i lepszego przygotowania na ewentualność kosmicznych anomalii, które mogą zagrażać nowoczesnym społeczeństwom i ich technologicznym podstawom.